SonEL



Senin ellerini yazmayacağım artık daha fazla. Daha çok düşüneceğim ellerini, yazmaktan daha çok. 
Çünkü ellerin, bana dokunmadan canımı yakıyor. Biliyorum, "ben bir şey yapmadım" diyeceksin şimdi. 
Sen bunu söylerken ben de, "işte her şey bu yüzden" diyeceğim, acı bir gülüş yüzümde. 

Ellerini yazmayacağım artık, evet. 
Sondur bu, güzel parmaklarına yazılmış son övgü. 

İlk dokundukları anı biliyorum bana, karanlığın içinde bembeyaz bir aydınlıkla uzandıklarını, an an hatırlıyorum. Sonrasını, açık havada, bir minik odada, masa başında... Şimdi bile titriyor içim, gözlerim doluyor ve burnumun direği sızlıyor ya... Nasıl bir sevmek bu, ne biçim!

Yazmayacağım bir daha diye değil ama son kez izledim ellerini, içime sindire sindire, uzun bakışlarla, sen de bil. Hayatım biraz daha onlara dokunsa daha güzel olabilirdi diye geçirdim içimden sonra. 

Bu kadarı mı? Bu kadarı da güzeldi. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hasan'ın Rüyası

Kafamı Kırarım! s1e1