Geçen Haftaya Bak II...

Geçen hafta kendimi Nevizade'de bi' başıma buldum. Ne o, Fenerbahçe - Galatasaray maçını izleyeceğim. İzledim. Bir nevi deplasmanda.. Nevi'de. Fenerbahçe'ye edilen küfürler arasında, dimdik dura dura, kendimle konuşa konuşa.. Nihayet M. ve E. geldi de yanıma, "hatun başıma" kalkıştığım bu işte dayak yemeden eve dönmemi sağladılar. Bi' ara niyeti bozup Fenerbahçe marşları söylemeye başlamıştım zira.. 

Sonra yine geçtiğimiz hafta biricik kuzen E. ile Beşiktaş - Vikingur maçını izledik. Tabii, erkek kuzeni maç izlemeye zorlamak konusunda benim gibi başarılı başka biri de var mı merak ediyorum. Cancağızım maçın hangi kanalda olduğundan bile haberdar değilken pek, ben onu tuttuğum gibi maçı izlemeye götürdüm. Ama dedim, canımdır. Hem de mis bir Beşiktaşlı'dır. Tadından yenmedi.. 

Geçtiğimiz haftaya damgasını vuran en büyük meselelerdi bunlar.. Futbol hayatımın orta yerine oturdu. Yani ben hayatımın orta yerine oturanları kaldırdım derken, kaldırdığımı zannederken.. 

Not da düşeyim yeri gelmiş ancak çok da geldiğini çaktırmamışken. 

Aşk mevsimle ilgilenmiyor pek. Aşık oldunuz mu bahara yaza falan bağlamayın diye söylüyorum.. 

Aklınızda dursun yani..