kok

bileklerinde, parmak uçlarında, yanaklarında ve dudaklarında taşıyordu o kokuyu. her çığlığında, her seslenişinde ve her fısıldayışında kulağıma tatlı sözler, kokusunu üzerime bırakıyordu.

ne fenaydı.
ne acımadan yoksundu bu tavrı.
hiç düşünmüyordu o'ndan sonrasını.

o kalkınca oturduğu koltuktan, uzaklardan izlediği televizyondan çevirip de başını, televizyondan daha uzağa gidince, o kokuyla başbaşa kalan ben'in neler çektiğini bilmiyordu ki. gidiyordu ve geride bırakıyordu sadece.
bense şehrin sokaklarına atıyordum kendimi, hava soğuktu biraz daha soğuk'tan. kokusunun sindiği yerler üzerimdeydi, üzerim o kokuyordu, üstüm başım o'ydu.

gel zaman git zaman, zaman ne gitti ne de geldi. onu da getirmedi zaman.
ben her aklıma düştüğünde kokusunu duydum, her rüzgar üzerimi yalayıp estiğinde..