İnsan Kendisinin Yazarıdır

seni yazdım iki gün önce.

bir bankta otururken yanıma gelişini. gözlerindeki gülüşün arkasında, buğulu camlara yazılmış aşk hikayelerini görünce anladım "o"nun sen olduğunu. o yüzden de seni yazdım iki gün önce. senden öncekilere olabilirdi bu satırlar, sonrakilere de. çünkü hiç söz vermedim ben senden sonrası yok diye.

kanırttım içimi. her sözde indim biraz daha derine. erişemedim ama sana, sana gelen yollar kapanmıştı erişime. en ağız dolusundan küfürler boca ettim kağıda. sana yazdım.

seni yazdım dün.

bıkmadan usanmadan. uykusuzluğa ayak direterek. uykusuzluğu yer yüzünden silmek gayesiyle. olmadı yenik düştüm sonunda, uyudum huzurla. çabalamanın, kavgasını vermenin huzuruyla, senden ayrılmak istememenin..

yazdım yine. gün döndü, akşama durdu sonra. fark ettim ki ben yazmışım beni günlerdir. ben, bir ömür, seni, öbürünü, berikini yazıyorum diye ömrümü yazmışım kağıtlara. hepsi birer belge şimdi yaşadığıma, hepsi birer tanık, suç ortağı hatta.

ne adaletten uzak ki ben gideceğim sadece giderken. ne sen olacaksın, ne de o kağıtlar olacak yanımda..

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hasan'ın Rüyası

Aç!