Pazar Sabahlarında Hayatı İrdeleme Seansları

-

Doğan her günün umut dolu ışığı sen daha uyurken çalıyor kapını. Duyup uyanman zaman alıyor. Uyanamıyorsun yorgunluğundan, gecelerin karanlığından bir türlü. Açıyorsun gözlerini yatağında, bembeyaz tavana bakarak. Günün ilk sahnesi: tavana beyaz soğukluğunda bir merhaba!

Ayakların çıplak basıyorsun ilk defa yere. İlk dokunuş: beyaz kadar soğuk. Kapı çalıyor; duymuyorsun. Yüzünü yıkamaya gidiyorsun, ürperiyor tenin. Suyun buz gibi olduğunu düşünüp mutfağa yöneliyorsun. “üşürüm yıkarsam yüzümü, daha sonra yıkarım.” diyorsun. Yıkarsın!
Dolabı açıyorsun; elmalar görüyorsun, kıpkırmızı elmalar. Canın çekiyor. “ama daha yeni kalktım, ne elması?” diyor, canının çektiğiyle kalıyorsun. Olsun, yersin sonra. Yersin!

Odana gidiyorsun yeniden, ayakların donuyor. Bir kitap alıp atıyorsun kendini koltuğa. Ayaklarını altına alıyorsun; soğuk ayakların. Kitabı açıp okumaya başlıyorsun. Kapı kırılacak neredeyse, duymuyorsun. Duysan da kalkmazsın; biliyorum. Okumaya başlıyorsun, göz gezdiriyorsun, her neyse…

Kitapta yazanlardan mı, yoksa o anlık dalgınlıklardan faydalanıp görünen ‘irdeleme seansları’ndan mı bilinmez, ne yaptığını soruyorsun kendine; bugüne dek ne yaptığını…
Şairin dediği gibi “işten atılma korkusuyla işe giremeyenler”den, suyun soğuğunun yüreğindeki ateşi söndüreceğinden korkanlardan, ‘sabah elmaları’ ile arası iyi olmayanlardansın. Faydasını ya da zararını bilmeden.

Sen yeni fark ediyorsun bunu. Yaşadığın tüm yıllara, sana öğretmeye çalıştıklarına, bildiğin,duyduğun tüm seslere inat; büyük bir saygısızlıkla! Ertelemelerle dolu şu koca hayatı nasıl olup da yaşayamadığına şaşıyorsun. Yarının senin olmadığını, hatta kimin olduğunu bile bilmediğini öğreniyorsun. Yeni yeni keşfediyorsun kendini bir Pazar sabahı.

Kalkıyorsun oturduğun koltuktan, ayaklarına mor çoraplarını giyiyorsun, yıkıyorsun yüzünü o soğuk suyla. Elmana koca bir diş geçiriyorsun. Ve tüm yapamadıklarına inat gidiyorsun odana. Beyaz tavana bakıp gülümseyen yüzünle sıcak bir bakış fırlatıyorsun.
…
Ama bir bakıyorsun ki tavan gülmüyor sana. Elmandan kurt çıkıyor. Mor çorapların hiç ısıtmamıştı seni bugün daha bir ısıtmıyor. Suyun soğuğu yüzünde hâlâ ve kulağında çalan kapının sesi. Ses donuk, ses yılgın. Emin olmadan açıyorsun kapıyı. Hiçbir şey yok kapıda . kalıyorsun kapıda. Nedenini bilmiyorsun. Sana öyle geldiğini, kapının çalmadığını söylüyorsun kendine. Aynı “sen” oluyorsun! Sen öyle sanıyorsun, kalıyorsun kapıda…

Bu blogdaki popüler yayınlar

Hasan'ın Rüyası

-
Resim
Hasan, rüyalar görüp gördüğü her rüyayı unutan bir adam. Hasan, rüyalarında gülümseyip uyandı mı güne küsen bir adam. İki çocuğu var; biri kız, biri erkek. Erkek evlat askerde, adı Murat. Kızıysa bebeğiyle bir beden Nuran, üç ay var daha bebeğinin çığlığına. Nuran kocasız, kocalı da kocasızlardan. Bir meyhane dönüşü, dönüşlerin en kadersizi olmuş Nuran’ın kocası için. Nuran’ın kocası ölmüş, bir dört tekerli çarpınca. Öyle hemen de değil, bir kaldırımda kalmış, nefes alıp verirmiş önce. Sonra insaflı bir taksici almış arabasına ama Nuranı’ın kocası alamamış bir nefes daha. Varamadan hastaneye ölmüş. Ölmüş de umutları da beraberinde götürmüş otuzunda, cebinde yüklüce bir para. Nuran’sa yirmi yedisinde bir kadın, bebeğiyle bir beden, üç ay sonra ana. Hasan evli; yani barakalı demek daha uygun aslında. Hasan evli ama, yalan da değil hani, karısı başka bir evde bir hastanın baş ucunda. Para kazanmak tek gayesi. Hastası son demlerinde ama umut kesilmez ya Allah’tan, Hasan’ın karısı dua
Devamı

Kafamı Kırarım! s1e1

-
Artık burada kafamı kıracağım. Evet sanırım tek eksiğimiz buydu, burada bunu da yapacağım! Değişebilirliğine inanmadığım her şeyi bir bir yazacağım ki bir yere kaybolmasınlar, gözden yitmesinler. İlk kafamı kırarım’larım “bir kısım izlek” için yabancı olmayan bir “hayati damar”ımla, futbolla alakalı. Bir bakınız. Bakınız ki içimdeki şiddet tükensin! - Forma giydiği herhangi bir maçta Daniel Alves hakemi kandırmak maksatlı kendini yere atmazsa, - Galatasaray’ın mor forması yenilgi yüzü görürse, - Beşiktaş, adı sanı bilinir bir forvet transfer ederse, - İbrahimoviç 90 dakika boyunca herhangi bir maçta forma giyip de ofsaytta kalmazsa, - Daha uzun yıllar yaşayacak gibi görünen “Aziz Yıldırım hanedanı” devrilirse, - Cristiano Ronaldo, becerisinin sökmediği bir maçı çirkeflik yapmadan tamamlarsa - Ahmet Çakar, futbolun biraz da şov işi olduğunu ama bu kadar da “şovmenliğe” bulaştırılmaması gerektiğini fark ederse, - Sergen Yalçın, Baros’a seslenmeyi öğre
Devamı